| خلاقیت علمی و تولید علم در دوران کرونا و پس از آن |
| کد مقاله : 1009-COVID |
| نویسندگان |
|
محمدمهدی محب الرحمان *1، آمنه قراباغی2 1گروه فقه و مبانی حقوق، دانشکده الهیات، دانشگاه تهران، تهران، ایران 2جامعه الزهرا، قم، ایران |
| چکیده مقاله |
| زمینه مسأله اکنون که بیش از یک سال از انتشار ویروس کرونا می‌گذرد، دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی توانسته‌اند در تطبیق با شرایط موجود، روش‌های مجازی را برای تشکیل کلاس‌ها و ارائه دروس، تهیه و تدارک ببینند. این در حالی است که در سطح‌بندی آموزش‌های حضوری و مجازی، اثرگذاری بسیار پایین‌تری برای روش‌های آموزش مجازی، تصویر می‌شود. همچنان که چنین روش‌های مجازی منجر به کاهش تولید علم و سطح مقاله‌های علمی در دوران کرونا و نیز پسا کرونا توسط دانشجویان شده است. هدف اصلی این تحقیق، بعد از تشریح وضعیت فعلی آموزش‌های مجازی، و تبیین نقاظ ضعف آن، هدف خود را شناسایی راهکارهایی برای افزایش سطح خلاقیت و نیز سطح علمی دانشجویان توضیح میدهد که به عنوان مهمترین اهداف آموزش بیان می‌شود. روش تحقیق پیش‌رو با استفاده از متون آیین‌نامه‌های مصوب آموزشیِ دوره‌های حضوری و نیز آمارهای تولید علم در اسناد کتابخانه‌ای و نرم‌افزارهای علمی صورت گرفته و با روش توصیفی و تحلیلی متون و اسناد، راه‌کارهای را برای بهبود آموزش‌پذیری دانشجویان پیشنهاد داده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری یافته‌های تحقیق نشان میدهد مهمترین ویژگی‌های آموزش و ارائه دروس به صورت حضوری در دانشگاه‌ها و همچنین اجتماعات فیزیکی دانشجویان، در شیوه‌های مجازی رعایت نمی‌گردند. چراکه اغلب آموزش‌های مجازی، ـ آن هم در خوشبینانه‌ترین حالت، ـ صرفا به ارائه صوتی بخشی از محتوای دروس پرداخته می‌شود؛ اما از خلاقیت‌های علمی که در مباحثه‌های استاد و شاگرد در اتاق‌های اساتید و همچنین کلاس‌های حضوری روی میدهد، چندان خبری نیست. بنابراین پیشنهاد می‌شود افزون بر بهبود شیوه‌های مرسوم تدریس مجازی و عدم اکتفا به تدریس صوتی، زمان خالی از تدریس اساتید که ممکن است به حدود بیست ساعت در هفته برسد، به تقویت ارتباط علمی استاد ـ دانشجو با کمک سیستم‌های مخابراتی و تلفنی پرداخته شود. |
| کلیدواژه ها |
| آموزش مجازی، خلاقیت علمی، تولید علم |
| وضعیت: چکیده برای ارائه پذیرفته شده است |