رابطه روانرنجورخویی و برونگرایی با پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا: نقش واسطه ای ادراک خطر
کد مقاله : 1114-COVID
نویسندگان
مصطفی زارعان *
گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده مقاله
زمینه مسأله: کرونا (کووید-19) یک بیماری همه‌گیر با شیوع بالا هست که تمامی کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار داده و پیامدهای جسمانی و روانی آن موجب ترس و وحشت عموم مردم گردیده است.
هدف اصلی: پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش میانجی ادراک خطر در رابطه ویژگی‌های شخصیتی روانرنجورخویی و برونگرایی با پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا انجام شد.
روش: روش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افرادی بود که در سال 99-98 در ایران با مسأله ویروس کرونا درگیر بوده اند که از میان آن ها 649 نفر به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه-های پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا (محقق ساخته)، خرده مقیاس های روانرنجورخویی و برونگرایی از پرسشنامه پنج عامل شخصیت (IPIP) و مقیاس ادراک ریسک بنتین استفاده گردید.
یافته ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که ویژگی های شخصیتی روانرنجورخویی و برونگرایی هم به طور مستقیم و هم با میانجی گری ادراک خطر بر پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا تأثیر می گذارند.
نتیجه گیری ها: بنابراین به نظر می رسد پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا تحت تاثیر عوامل روانشناختی مختلف قرار دارد که شایسته است در برنامه های مدیریت بهداشتی کلان این بیماری همه گیر مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها
ویروس کرونا؛ برونگرایی؛ روانرنجورخویی؛ ادراک خطر
وضعیت: چکیده برای ارائه پذیرفته شده است