تقلا برای بقا،آیا کووید19،روش های سنتی تدریس را به ایستگاه آخر فرستاد؟
کد مقاله : 1150-COVID
نویسندگان:
مجتبی گودرزی *، علی نجفی
زیست شناسی،آموزش زیست شناسی،دانشگاه فرهنگیان،تهران،ایران
چکیده مقاله:
روش هایی نظیر سخنرانی و کارگروهی،پایه ی هر کلاس حضوری ای بودند،اکنون اما با گسترش غیرقابل پیش بینی و دومینویی کووید19 در جهان، روش های فوق به یکی از کسالت آورترین روش های تدریس در جهان بدل شده اند،استفاده از روش های نو و مبتکرانه در فرایند تدریس همواره با یاددهنده و یادگیرنده جذاب و پویا بوده است،اما به رغم گذشت چندین ماه از اولین حضور کرونای منحوس در جهان،همچنان روش ارسال مطلب،فایل و فیلم در گروه های درسی درخواست از فراگیران برای مطالعه ی آن و یا در بهترین شرایط برگزاری کلاس زنده از بسترهای مرسوم به اصلی ترین روش تدریس تبدیل شده است،روشن است که آموزش مجازی صرفا برپایه ی زیرساخت ها استوار نیست و نیاز است که یاددهنده نیز با روشی که با سبک مجازی خواندن دروس تجانس دارد به ارایه مطالب و انجام تدریس بپردازد،در این مقاله بنا داریم با استفاده از منابع کتابخانه ای،ابتدا این بحث آموزش مجازی را از آموزش حضوری با ارایه ی دلایل افتراق دهیم،با رویکرد های فعلی یاددهنده و فراگیران در روند آموزش مجازی آشنا شویم،روش های فعلی آموزش مجازی را آسیب شناسی کنیم و در نهایت با روش های نوین آموزش مجازی در جهان آشنا شده و کاراترین روش ها را که قابلیت و پتانسیل اجرا و پیاده سازی در ایران را دارند را معرفی کنیم و از این پژوهش نتیجه گیری شده است که اولا روش های معمول درس تدریس در کلاس های حضوری نمی توانند به روشی قابل اعتماد در فضای مجازی تبدیل شوند دوما تدریس در کلاس های مجازی نیازمند روش های تدریس سبک،کارا و بهینه تری است که عمده ی مطالب را در مدت زمانی محدود در اختیار فراگیر قرار دهد.
کلیدواژه ها:
آموزش حضوری؛آموزش مجازی؛روش تدریس؛کرونا؛فراگیران؛یاددهنده
وضعیت : چکیده برای ارائه پذیرفته شده است
اولین کنگره ملی دانشگاه و کووید ۱۹